در عین حالی که مشغول مراقبت از فرزندان خود هستیم، باید مراقب خودمان نیز باشیم. در غیر این صورت، نگهداری و تربیت کودکان چندان لذت‌بخش نبوده و در نتیجه امری بسیار مشکل جلوه خواهد کرد. نخست باید بیاموزیم که نسبت به خود، احساس راحتی و آرامش داشته باشیم. باید به نیازهای خود برای بازی، تمجید، عشق و بالندگی، پی برده و حداقل برای برآورده شدن آنها کمی تلاش کنیم، باید یاد بگیریم خودمان را آن‌گونه که هستیم، بپذیریم. تنها در این صورت است که می‌توانیم آزادانه و بدون واهمه به فرزندان خود عشق بورزیم و آنها را آن‌گونه که هستند، بپذیریم.

باید به کودکان، حتی به بچه‌های خیلی کوچک، به عنوان یک انسان کامل نگاه کرد، درست همان‌گونه که به خود نگاه می‌کنیم. اگر بدانیم که باید نسبت به خود و آنچه که موجب خشنودی یا عملکرد بهتر ما می‌شود، آگاه باشیم بزرگ‌ترین گام را در جهت درک کردن فرزندانمان و در پیش گرفتن بهترین روش برای پرورش آن‌ها برداشته‌ایم.

هیچ‌کس به طور کلی خودش را فراموش نمی‌کند تا بتواند خواسته‌های فرد دیگری را برآورده سازد. اصولا چنین رویه‌ای، صحیح هم نیست. کودکان به توجه نیاز دارند و محتاج این هستند که برایشان وقت صرف شود. با محبت و توجه کافی نسبت به آن‌ها، چیزهای زیادی به آن‌ها عطا می‌کنید.

اما گاهی چنان در این رابطه از شما کار می‌کشند که از خود می‌پرسید: «آیا چیزی هم از من باقی مانده است؟». اگر با درایت و آگاهی، وقت خود را به گونه‌ای تنظیم نکنید که دوباره سوخت‌گیری و تجدید قوا کنید، به عبارت دیگر زمانی را به خودتان اختصاص ندهید تا بتوانید عزت نفس خود را احیا کنید، ناگهان متوجه می‌شوید که با ناامیدی برای حفاظت از خود، سنگری ساخته و پشت آن پنهان شده‌اید. در این صورت درست زمانی که فرزندتان به شدت به شما نیازمند است، احساس می‌کنید کاملا تحلیل رفته­اید.

بهترین راهی که به کمک آن می‌توانید فرزندانی شاد و سالم پرورش دهید، این است که مطمئن شوید خود شما هم در این فرایند رو به رشد بوده و در این میان منفعتی هم نصیب شما خواهد شد. ممکن است همیشه نتوانید فقط از یک الگو و ساختار پیروی کنید. کاری که برای فرزند اول خود انجام داده‌اید، ممکن است برای فرزند دوم، کارآیی نداشته باشد. این امری اجتناب‌ناپذیر است.

عاقلانه‌ترین کار ممکن این است که از همان ابتدا بپذیرید باید در زندگی جایی هم برای خودتان باز کنید. «یک کار غیر ممکن» جمله‌ای که از بسیاری از شما شنیده می شود.

نباید اینگونه فکر کنید، لازم نیست وقت خود را هم ساعت‌ها به بطالت بگذرانید. البته همه ما می‌دانیم پرکارترین زمان برای فردی که بچه‌ای کوچک دارد، زمانی است که دورشدن از او مقدور نیست و یا بسیار دشوار است- مانند زمانی که او نوزاد است و از شیر مادر تغذیه می‌کند، کودکان زیر سه سال و بچه‌هایی که هنوز برای وارد شدن به یک جمع بزرگ‌تر برای بازی کردن، بسیار کوچک هستند. اما حتی در چنین زمانی هم سعی کنید از هر موقعیت کوتاهی که به وجود می‌آید استفاده کرده و کاری را که دوست دارید انجام دهید، کاری که مطابق با تصویری است که از خودتان دارید، یا از انجام دادن آن احساس خوبی پیدا می‌کنید. آن چه که همه مامان‌ها نیاز دارند، زمانی برای استراحت است!(مشاوره تلفنی کودکان)

در عین حالیکه روی عزت نفس فرزندتان کار می‌کنید. باید به ترمیم عزت نفس خود نیز بپردازید. زمانی که به کودک خود کمک می‌کنید تا رشد کند، باید به رشد ویژگی‌های شخصیتی خود نیز بیندیشید. نمی‌توانید خودتان را در سردخانه یا کنار اجاق نگهداری کنید که تاریخ انقضایتان به تعویق بیفتد. چرا؟ خیلی ساده است. به این دلیل که:

* وقتی شما احساس خوبی نسبت به خودتان دارید، در نظر اطرافیان خود، فردی نازنین­تر جلوه می‌کنید.

* وقتی شما بدانید چه کاری موجب می‌شود احساس خوبی پیدا کنید یا اینکه وقتی همه چیز بر وفق مراد پیش می‌رود، تا چه اندازه خوشحال خواهید شد، به بینش بسیار بهتر و عمیق‌تری برای این که فرزند شما هم چنین احساسی داشته باشد، دست پیدا می‌کنید.

* هر چقدر که می‌توانید در زندگی، بیشتر به فرزند خود نشان بدهید که از بودن با او لذت می‌برید. به این ترتیب آن‌ها هم می‌آموزند که از بودن در کنار شما لذت ببرند.

* در زندگی بیشتر به خودتان احترام بگذارید، به این ترتیب می‌توانید به کودک خود بیاموزید هم به خود و هم به خواسته‌ها و حریم خصوصی افراد دیگر احترام بگذارد.

دل‌خوشی کوچک شما چیست؟ چه چیزی باعث می‌شود احساس خوبی پیدا کنید؟

– هنگامی که دیگران به شما می‌گویند که چقدر زیبا شده­اید؟

– خواندن یک کتاب سرگرم‌کننده معمولی؟

– سینما رفتن؟

– رفتن به فروشگاه و خریدن کالاهای کوچک (جوراب یا گل سر) یا یک کالای بزرگ؟

– یک حمام تمام طولانی در وان پر از کف؟

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-مشاوره تلفنی کودک:جایگاه شایسته شما در نظر کودک کجاست؟